На здогадованє
Дипл. инж. СВЯТОСЛАВ НАДЬ
(1928-2011)
Дня 30. децембра 2011. року, после длугей и чежкей хороти, у Новим Садзе умар Святослав Надь, дипломовани инженєр технолоґиї и дипломовани хемичар, длугорочни активиста у култури и публициста.
Святослав Надь народзени 15. октобра 1928. року у Руским Керестуре. Основну школу и нїзши класи ґимназиї закончел у родним месце, а висши класи у Вербаше и Новим Садзе, дзе матуровал у Мужескей ґимназиї, 1949. року. Паралелно закончел и Стредню музичну школу. Дипломовал на Хемийней ґрупи Природно-математичного факултета у Беоґрадзе, 1955. року, а потим, уж з роботного одношеня, 1961. року дипломовал на Технолоґийним факултету у Заґребе.
Робел у Фабрики цукру „Бачка” у Вербаше (1955-1970), а по потреби служби, у школским 1961/1962. року бул директор Технїчней школи за поживову индустрию у Вербаше. У истей школи гонорарно преподавал коло осем роки вецей предмети: нєорґанску и орґанску хемию, технолоґию цукру и технолоґию киснуца. У фабрики цукру окончовал длужносци шефа лабораториї, шефа технолоґийней служби и технїчного директора (1963-1970).
До Нового Саду прешол 1970. року, дзе перши два роки робел у проєктней орґанизациї „Аґроиндустрия”, а од 1972-1978. року як водопривредни инспектор за защиту квалитета водох у Покраїнским секретарияту за польопривреду и водопривреду. Ту, попри роботи инспектора, окончує и вецей длужносци од ширшого значеня: бул член фахових ґрупох и комисийох, як и державних делеґацийох, у билатералним сотруднїцтве зоз Мадярску и Румунию, як експерт за квалитет водох; стаємни член Комисиї за технолоґию без одруткох и хаснованє секундарних сировинох, при Союзним комитету за енерґетику и индустрию; член Югославянскей комисиї за защиту од заґадзованя моря и нукашнїх драгох, як представїнк з АПВ; член Медзирепубличней роботней ґрупи за рику Саву по питаню защити квалитета води.
Союзни комитет за польопривреду и водопривреду меновал го за експерта у составе роботних ґрупох и державних делеґацийох на такволаних Зашеданьох руководительох водопривредних орґанох державох СЕВ (Совит економскей взаємней помоци) и СФРЮ, отримованих у рамикох сотруднїцтва Придунайских и Притиских жемох. Покривал обласц защити квалитета водох и источасно бул прекладатель за росийски язик. Бул и член комисиї котра з мадярску делеґацию розправяла и утвердзовала условия вибудови централи на атомски погон у месту Пакш на Дунаю у Мадярскей.
Од 1978. до 1991. року робел у Рафинериї нафти у Новим Садзе на вибудови нових пошореньох, а бул одвичательни инженєр за водопривредни обєкти.
На културно-просвитним полю почал робиц як 14-рочни омладинєц у театралних фалатох и у хору у Руским Керестуре, а тота активносц у хору тирвала вецей як 60 роки. По преселєню до Нового Саду уключел ше до роботи Културно-просвитного дружтва „Максим Горки” (нєшкайши Руски културни центер), дзе бул активни скоро 30 роки. З тима ансамблами госцовал у велїх городох тедишнєй СФРЮ и у иножемстве (Україна, Чехословацка, Италия). Участвовал у преславох рижних ювилейох и бул член рижних одборох и комисийох. Попри активносци у култури, бул и спортиста и коло 10 роки бавел фодбал за першу екипу керестурского „Русина”, познєйше и столни тенис.
Святослав Надь бул нє лєм читатель „Руского слова”, алє и сотруднїк од першого числа наших новинох. Посилал спортски резултати, звити зоз госцованьох културно-уметнїцких дружтвох, писал полемични як и фахово прилоги. После демократичних пременкох у держави, у єдним мандату бул предсидатель Совиту новинох „Руске слово”.
Попри росийского язика, у хаснованю фаховей литератури служел ше и з анґлийским, нємецким и французким язиком. Зазначени є у „Енциклопедиї Нового Саду”, кнїжка 16, 2001 (с. 169-170).
Святослав Надь поховани 1. януара 2012. року на теметове у Руским Керестуре. Обряд хованя окончели двоме священїки – парох керестурски о. Михайло Малацко и капелан новосадски о. Владислав Варґа. З пригоднима словами, од покойного ше над труну одпитал и предсидатель Союзу Руснацох Українцох Сербиї Боґдан Виславски.
Микола М. Цап
