На здогадованє
ЛЮБОМИР РАМАЧ – КИМЕ
(1941 – 2005)
Пияток, 29. априла 2005. року у Новим Садзе, послей длугей и чежкей
хороти траґично умар длугорочни новинар, бувши директор и на вецей заводи
главни и одвичательни редактор „Руского слова” Любомир Рамач –Киме.
Народзел ше у Дюрдьове 22. януара 1941. року. Економски факултет закончел
у Суботици як стипендист Землєдїлскей заруґи „Перши май” у школи у Беоґрадзе,
та – по согласносци давателя стипендиї – такой од 1. авґуста 1966. року
почал робиц як новинар у „Руским слове”.
У новинох робел шицки новинарски роботи, Ище як стредньошколєц и студент
бул вонкашнї сотруднїк тих наших тижньових новинох. Потим новинар-сотруднїк,
та новинар-редактор политичней рубрики, заменїк главного и одвичательного
редактора, вец главни и одвичательни редактор (1974-1983, 1987-1993.
и 2000-2005), та директор новинско-видавательней хижи (1979-1987).
У 1993. року зменєни є прето же нє пристал же би новини постали пропаґандни
глашнїк тедишнього режима. Людски и професийни понїжованя през полни
седем роки го у духу нє зламали, бо нє бул сам у такей ситуациї, алє
зато начали його тїлесне здравє.
Под час октоберских пременкох бул єден з найглавнєйших ношительох активносцох
коло зменьованя дотедишнього руководительства у „Руским слове”, та му
зоз согласносцу Кризного штаба зверене дальше ушорйованє новинох. Так
уж о три днї после историйних пременкох у нашей жеми роботни колектив
ше самоорґанизовал и уж 13. октобра 2000. року новини єден час виходза
зоз преширену назву – „НОВЕ РУСКЕ СЛОВО”. Ушорел го Любомир Рамач як
окончователь длужносци главного и одвичательного редактора. Аж о рок
и официйно постава главни и одвичательни редактор зоз полним штиророчним
мандатом.
Цали свой роботни вик Любомир Рамач –Киме (зоз тим псевдонимом ше подписовал
под свойо афоризми цо их обявйовал у новинох) препровадзел у „Руским
слове”. Воно було його други дом, його єдина фамилия.
Гоч зоз начатим здравйом, нє шпоровал го скоро до остатнєй хвильки свойого
живота. Остатнї прилоги написал концом марца 2005. року. А вец, пре
хороту, по нєполних 38 рокох новинарского стажу, алє вецей як 45 рокох
сотрудзованя зоз „Руским слобом”, 31. марца 2005. року одходзи до пензиї.
На жаль, нє дочекал поштара зоз першу пензию. Живот ше му загашел 29,
а поховани є, по власним жаданю, у Дюрдьове 30. априла 2005. року.
Велїм своїм колеґом останє у вичним паметаню, бо ше од нього учели буц
добри новинаре, обєктивни и благочасни репортере. Дюрдьовчанє го буду
паметац и по кнїжки-моноґрафиї „Културни живот Руснацох у Дюрдьове 1990-2000”,
а глумци бувшого АРТ „Дядя” як єдного зоз своїх сновательох и членох
Управного одбору и секретара у єдним мандату.
Дю. Л.
